* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

به چشمان مهربان تو می نویسم حکایت بی نهایت عشق را ، تا بدانی که محبت و عشق را در چشمان تو آموختم و با تو آغاز کردم به پاکی چشمانت قسم که تا ابد… دوستت دارم …

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

با پاي دل قدم زدن آن هم كنار تو

باشد كه خستگي بشود شرمسار تو

در دفتر هميشه ي من ثبت مي شود

اين لحظه ها عزيزترين يادگار تو

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *تو مثل راز پاييزي و من رنگ زمستانم
چگونه دل اسيرت شد قسم به شب نمي دانم
بدون تو شبي تنها و بي فانوس خواهم مرد
دعا كن بعد ديدار تو باشد وقت پايانم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
تو از دردی كه افتادست بر جانم چه می دانی؟
دلم تنها تو را دارد ولی با او نمی مانی

تمام سعی تو كتمان عشقت بود در حالی
كه از چشمان مستت خوانده بودم راز پنهانی

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چشم من چشمه ی زاینده ی اشک
گونه ام بستر رود
کاشکی همچو حبابی بر آب
در نگاه تو رها می شدم از بود و نبود...

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
اي نگاهت نخي از مخمل و ابريشم
چند وقت است که هر شب به تو مي انديشم
به نفس هاي تو در سايه سنگين سکوت
به سخنهاي تو با لهجه شيرين سکوت

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
روز روشن ميره باز شب میرسه
غم میاد به هر دری سر میزنه
مگه میشه چشامو هم بزارم
وقتی غم قلبمو خنجر میزنه

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *اینجا آسمان ابریست ، آنجا را نمی دانم ، اینجا شده پاییز ، آنجا را نمی دانم ، اینجا دلی تنگ است ، آنجا را نمی دانم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
میان همهمه ی برگهای خشک پاییزی، فقط ما مانده ایم که هنوز از بهار لبریزیم ….

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
زرد است که لبریز حقایق شده است
تلخ است که با درد موافق شده است
شاعر نشدی وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاری است که عاشق شده است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

برای من که دلم چون غروب پاییز است ، صدای گرم تو از دور هم دل انگیز است

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

این هوا ، هوای دلگیریست ، فصل قلبم پاییزیست!

آسمان قلبم ابری است ، دلم گرفته ، این چه دردیست!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

زندگی چیدن سیبی است که باید چید و رفت ، زندگی تکرار پاییز است باید دید و رفت

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بیا ای همنشین سرد پاییز / به آواهای شب هایم درآمیز / بیا ای رنگ مهتاب بلورین / تو شعری تازه در من برانگیز

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
در ماه مهر بادهای پاییزی بی مهری را با برگ درختان آغاز میکنند . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

پاییز غریب و بی رحم ، اون همه برگ مگه کم بود ؟ / گل من رو چرا چیدی ، گل من دنیای من بود


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

تو آن فرشته ای که وقتی در فصل پاییز راه می روی ، برگ درختان انتظارمی کشند زود تر از دیگری پاهایت را بوسه بزنند


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

غمگین تر از پاییز ، زمستونه که بهار ندیده ، اما غمگین تر از او منم که تو را ندیدم


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

آنان که پاییز را دوست ندارند نمیدونند که پاییز همون بهاریست که عاشق شده ، پاییزتیم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

پاییز می آید ، زمانی که خاطرات شیرین گذشته ی خودم را با تو به یاد می آورم ، پاییز همچون بهار دل انگیز می شود ، بیا و اینک مرا با خود به آن سوی دریاها ببر ، شاید دگر برای پیوستن فرصتی نباشد


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

به که گویم که تو منزلگه چشمان منی / به که گویم که تو گرمای دستان منی / گرچه پاییز نشد همدم و همسایه ی من / به که گویم که تو باران زمستان منی

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

کاش زندگی در برگ درخت جاری بود ، آنگاه تا بهار بود می خندیدیم و بعد به امید پاییز می نشستیم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

نیمکت چوبی کهنه نم گرفته زیر بارون ، زیر سقف بی قرار شاخه های بید مجنون ، ابر بی طاقت پاییز مثل من چه بی ستارست ، مثل من شکسته از این نامه های پاره پارست

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

مثل باد سرد پاییز غم لعنتی به من زد ، حتی باغبون نفهمید که چه آفتی به من زد

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

زیر سایبون چشمات تو شبستون نگاهت ، یه جایی گوشه اشکات مچ عشقتو میگیرم ، بین پاییز و زمستون انتظار و نم بارون ، میون نامهربونی تا بخوای برات میمیرم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

پاییز تنها فصلیه که از همون اولین روزش خودشو نشون می ده! کاش همه انسانها مثل پاییز باشن تا از همون روز اول رنگ و روی اصلیشون رو نشون بدن.


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باز پاییز است, اندکی از مهر پیداست ؛ حتا در این دوران بی‌مهری , باز هم پاییز زیباست.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

امیدوارم با آمدن پاییز هر یک برگ که میافته یک دونه از غمهای دلت کم بشه و دیگه هیچوقت ناراحت نباشی

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

باغبان خویش باش، در چهار فصل زندگی انسان، پاییز کمین کرده است.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

کسی که رنگ پریدگی پاییز را دراک کرده باشد، به نیرنگ گلهای رنگ رنگ دل نخواهد سپرد.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

مثل درخت باشید که در تهاجم پاییز هرچه بدهد،روح زندگی را برای خویش نگه می دارد.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

در خراب غفلت آبادیم ما
در خزان زندگی، شادیم ما
از بهاران، غافلیم و دلخوشیم
همچنان بی حاصلیم و دلخوشیم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

وقتی میرفتی بهار بود ..تابستون نیومدی ..پاییز شد ..پاییز که نیومدی پاییز ماند ..زمستان که نیای ..باز پاییز میماند
تروخدا فصل ها رو به هم نریز و زودتر بیا